بیشتر از سیزده ماه از لاج پرونده‌مان می‌گذرد. خبر چندانی نبود جز ایمیل‌های گاه و بیگاهی که به وکیل‌مون می‌زدم. افسر پرونده هم برامون تعیین نکرده بودند. اوضاع چندان امیدوارکننده نبود. توی تازه‌ترین اولویت‌بندی، کشورها رو به دو دسته پُرخطر و کم‌خطر دسته‌بندی کرده بودند و البته که ما در جمع پُرخطرها قدرت‌نمایی می‌کنیم. بنابراین دوباره رفتیم ته صف. برای مستقیماً نامه نوشتن به دیاک کمی تردید داشتم. اما اینکار رو انجام دادم. بلافاصله جواب دادند. گفتند نام شریف افسر پرونده شما Jonathon Trainer است و پرونده در دست بررسی قرار دارد. در همان روز وکیل‌مون ایمیل زد که بجنب که افسر پرونده مدیکال می‌خواد و سوء‌پیشینه ظرف 28 روز. دیاک به او هم خبر داده بود. زنگ زدم بیمارستان آتیه و برای فرداش که روز چهارشنبه بود، از منشی خانم دکتر سحرناز سجادیان؛ یکی از پزشکان معتمد دیاک و سفارت استرالیا وقت گرفتم. گفت ساعت 2:30 آنجا باشیم. صبح حرکت کردیم و به موقع رسیدیم. لازم بود که فرم‌های 26 و 160 دیاک را که قسمت‌های A و B آن را باید خودمون پُر کرده می‌کردیم رو به همراه دو عکس 4×3 و کپی و اصل پاسپورت با خودمون ببریم. فرم 26 مخصوص مدیکال است و فرم 160 مخصوص رادیولوژی. هزینه رادیولوژی برای هر نفر 50 هزار تومان، هزینه معاینه توسط دکتر هر نفر 100 هزار تومان، هزینه پُست TNT برای ارسال مدیکال 40 هزار تومان و هزینه آزمایش‌های دیگر برای ما دو نفر جمعاً 62740 تومان شد که باید یادآور بشم که نوع آزمایش‌های نوشین به علت اینکه دندانپزشک است با آزمایش افراد غیرپزشک فرق می‌کند. اما هزینه نهایی برامون 402740 تومان تموم شد. امروز هم رفتیم برای انگشت‌نگاری و سوء‌پیشینه، اول نفری 5 هزار تومان به حسابی در بانک ملی واریز کردیم و بعدش هم نفری 7600 تومان برای تمبر و هزینه پُست داخل اداره تشخیص هویت ازمون گرفتن. مدیکال رو بعد از اینکه آماده شد که فکر کنم 10 روزی طول بکشه، دکتر مستقیماً می‌فرسته دفتر سیدنی دیاک و سوء‌پیشینه هم قراره 7 تا 10 روزه آماده بشه که بعد از ترجمه باید اسکن‌اش کنم و بفرستم برای وکیل.